Dr. Teodor Herzl, Padişahın verdiği her ret cevabının ardından, yılmadan yeni hamleler yaparak padişahın ilgisini çekmesini başarıyordu. Osmanlı Devleti’nin mali zorluklar içinde olduğunu gören Herzl, Abdülhamid’i ikna edebilmek için Türkiye’ye maddi çıkarlar sağlamayı önerdi.
Ne var ki, Dr. Teodor Herzl, Padişah’la irtibatını sağlayan Newlinski ölmüştü. Onun yerine II. Abdülhamid’in İngiltere nezdindeki casusu Musevi asıllı Türkolog Arminius Vambery ile temas kurup, padişah huzuruna alınması için beş bin altın vermeyi vaadetti.
19 Mayıs 1919 da Cuma namazından sonra Yıldız Sarayı selamlığında Padişah’ın huzuruna alınan Dr. Herzl, Padişaha:”Batı ülkelerinde ırkdaşlarının çektikleri zulümleri, uğradıkları haksızlıkları anlatan Herzl, buna karşılık Musevi uyruklarına gösterdiği iyilik ve adaletten dolayı II. Abdülhamid’e dünya Musevilerinin şükranlarını bildirdi.” Bu görüşmeden sonra II. Abdülhamid, İmparatorluğunun kapılarının Musevi göçmenlere açık olduğunu söyler.
Dr. Herzl, Osmanlı Ülkesi Mezopotamya’nın Petrol yatakları, Altın ve Gümüş madenleri ile verimli topraklarının iktisadi potansiyelinin olduğunu Osmanlı Padişah’ına anlattı. Fakat batılı sömürgeci ülkelerin buralara gelerek yüksek miktarda kârlar elde edip, ülkelerine kısa zamanda geri döndüklerini hatırlattı. Herzl’e göre Büyük Güçler, Türkiye’yi boyunduruk altında tutabilmek için ülkenin ekonomik kalkınmasını engellemektedirler.
Oysa bu ülkenin ihtiyacının; İsrailoğulları’nın, bilgi yetenek ve imkânlarıydı. Filistine yerleşmeleri kabul edildiğinde, Yahudiler, Osmanlı maliyesini batının vesayetinden kurtarabilir, “Devlet-i Aliyye”yi kalkındıracak iktisadi gelişmeyi sağlayabilirlerdi.
Dr. Herzl’i dikkatle dinleyen Padişah, ona Osmanlı borçlarının konsolide edilmesi için bir plan hazırlamasını söyler.
